Pudel miniaturowy
Pudel miniaturowy to rasa psów, zakwalifikowana do grupy psów do towarzystwa, a dokładniej- do sekcji pudli. Według klasyfikacji amerykańskiej pudle miniaturowe należą do grupy ozdobnych psów do towarzystwa pochodzących z Francji. Jego inne nazwy to: Barbone, Caniche i Miniature Poodle.
Historia
Pudle stanowią jedną z najstarszych ras psów. Najbardziej prawdopodobnymi przodkami pudli były psy pasterskie i myśliwskie. Już w XI i XII wieku umieszczono pudla w herbie francuskiej świątyni Saint Sauveur. Natomiast w XV wieku na terenach Niemiec i Hiszpanii zaczęto uwieczniać wizerunki psów tej rasy. Od czasów dworu Ludwika XV oraz jego następcy-Ludwika XVI pudle bardzo się rozpowszechniły, występując w trzech odmianach wielkości (duży, średni, miniaturowy), które spotykamy do dziś. Wówczas posiadanie uroczego pudla miniaturowego było oznaką splendoru towarzyskiego.
Słowo „pudel” ma dwojakie znaczenie: w jęz. starogemrańskim oznacza kałużę, zaś we Francji kosmatą brodę (barbet).
Niegdyś wykorzystywano je do szukania trufli, zaganiania zwierząt bądź aportowania zwierzyny z wody. Często krzyżowano je z psami myśliwskimi, dzięki czemu uzyskiwano osobniki o kosmatym włosie, które następnie strzyżono. Dziś są to wyłącznie rodzinne i reprezentacyjne psy.
Wygląd
-
sylwetka: kwadratowa lub lekko prostokątna o proporcjonalnej, harmonijnej budowie
-
głowa: długa o prostych liniach, szerokiej bruździe czołowej, słabo zaznaczonych kościach jarzmowych, nos o prostym profilu, a także wąska kufa
-
oczy: o kształcie migdałowym i osadzone ukośnie, powinny być jak najciemniejsze
-
uszy: płaskie, pokryte długim włosem, zwisające wzdłuż głowy
-
szyja: mocna i łukowato wygięta za karkiem
-
ogon: wysoko osadzony, w akcji zaś noszony ukośnie
-
tułów: zwarty, o krótkim grzbiecie oraz pojemnej, dobrze zaznaczonej klatce piersiowej
-
łapy: bez wilczych pazurów, o niewielkich stopach
-
kończyny: równoległe, dobrze umięśnione i proste
-
umaszczenie: kolory są jednolite (czarny, biały, morelowy, srebrny, czerwony, brązowy)
-
szata jest w charakterystyczny sposób skręcona bądź sznurowata
-
sierść: wełnista, obfita, elastyczna, po rozczesaniu tworzy jednolite runo
-
średnia długość życia: 15-20 lat
-
wielkość: 28-35 cm (Pudel toy powinien mieć poniżej 28 cm)
-
waga: 4-7 kg
Pudle miniaturowe poruszają się lekko i harmonijnie. Przypominają pomniejszonego pudla średniego, posiadając takie same proporcje.
Charakter
Pudle miniaturowe charakteryzują się aktywnym, żywym i wręcz ciekawskim podejściem do życia, a także ciągłą potrzebą kontaktu z człowiekiem. Są niezwykle towarzyskie, energiczne, posłuszne, skore do zabawy, bezgranicznie przywiązane do właściciela, uczuciowe, bardzo inteligentne, a także łatwo przyswajają to, czego się od nich wymaga oraz szybko przystosowują się do różnych warunków życia. Uwielbiają ruch na świeżym powietrzu. Źle znoszą nieobecność domowników. Nie wykazują żadnych oznak agresji, dlatego też nadają się do rodzin z małymi dziećmi i osobami starszymi bądź schorowanymi.
Zdrowie i pielęgnacja
Jest to rasa długowieczna, która dobrze się starzeje.
U pudli miniaturowych często występuje zapalenie ucha, ponieważ ich małżowiny są długie i ciężkie, a porastająca je sierść zatrzymuje wilgoć oraz woszczynę. Rasa ta wymaga też odpowiedniej pielęgnacji zębów, czyszczenia ich, a czasem nawet i usuwania kamienia u weterynarza oraz stosowania prawidłowej diety, która będzie zapobiegać infekcjom, głównie zapaleniu dziąseł. Najczęściej występującymi dolegliwościami u pudli miniaturowych są: padaczka oraz choroba Legg-Perthesa-Clave`a (zaburzenie rozwoju głowy, a także szyjki jednej lub obu kości udowych), cukrzyca, choroba Cushinga, niedoczynność tarczycy, zaćma, jaskra, postępujący zanik siatkówki (PRA), dystrofia rogówki, niedomykalność zastawki mitralnej bądź zastawki dwudzielnej serca, autoimmunologiczna hemolityczna anemia (AIHA).
Pielęgnacja sierści pudla jest bardzo czasochłonna i należy wykonywać ją regularnie (szczotkowanie przynajmniej raz w tygodniu oraz kąpiel minimum raz w miesiącu). Pudle miniaturowe w ogóle nie linieją.