Jamnik

Jamnik, z niem. „Dachshund” (tłum. „borsuczy pies”) jest to bardzo popularna rasa psów myśliwskich, która pochodzi z Niemiec. Etymologia nazwy tej rasy wiąże się ze specyficznym wyglądem jamników- budowa ich ciała zbliżona jest bowiem do budowy borsuków. Ponadto są one do dziś wykorzystywane do polowania na zwierzęta ryjące nory: borsuki, króliki czy lisy.

Wygląd i specyfika:

• wysokość w kłębie waha się od 17 do 25 cm

• przeciętna długość życia to 12-15 lat

• waga waha się od 3,5 kg (jamnik miniaturowy) do 10 kg (jamnik standardowy)

• obwód klatki piersiowej wynosi od 30 do 40 cm

• maść w każdym kolorze; najczęściej występują jamniki rudobrązowe bądź czarne podpalane, a w przypadku jamników szorstkowłosych – umaszczenie dzicze (za wadę uznaje się maść czysto czarną oraz białą bez podpalania)

• występuje w trzech odmianach, zależnej od rodzaju włosa: krótkowłosej, szorstkowłosej i długowłosej, a także w trzech wielkościach: króliczej, miniaturowej i standardowej

Historia rasy

Wizerunki psów o długich tułowiach oraz krótkich łapkach widziano już na ścianach starożytnych egipskich świątyń. Jednak to Niemcy stanowią oficjalne miejsce narodzin tej rasy, zwanej tam Dachshund, Dackel czy Teckel. Pierwsze wzmianki o jamnikach pochodzą ze średniowiecznych ksiąg niemieckich, gdzie można przeczytać, że psy o krótkich nogach łatwiej wchodzą pod ziemię i są bardzo przydatne do polowań na borsuki. Rasa ta rozpowszechniła się na Starym Kontynencie w XVI oraz XVII wieku. Następstwem tego była adaptacja jamnika do warunków zimowych, objawiająca się zmianami we wzorcu (masywniejsze łapy, większe uszy, skrócona kufa). Ponadto te wyjątkowe psy przystosowały się też do różnego rodzaju polowań. Stąd wynikała specyficzna tresura jamników na psy zaganiające, buszujące, norowce, posokowce. Miały one wypłaszać borsuki z nor, zaganiać dziki (szorstkowłose) oraz buszować w chaszczach i aportować (długowłose). Dziś jamniki często wykorzystywane są podczas polowań na lisy. Od polowania przy ich pomocy na borsuki już się odchodzi, gdyż zwierzęta te są zbyt niebezpieczne dla jamników.

Charakter

Jamniki są przede wszystkim upartymi indywidualistami, co często utrudnia ich tresurę. Cechują się także dużą ruchliwością, wesołością, żywiołowością, bystrością oraz skłonnościami do ścigania małych ptaków i zwierząt. Bardzo głośno szczekają, dlatego też często wybiera się je na psy stróżujące. Są też towarzyskie, aczkolwiek obcych traktują z dużą rezerwą i nieufnością, reagując na nich silnym oraz głośnym szczekaniem i warczeniem. Wobec właścicieli są lojalne i bardzo do nich przywiązane.

Charakter jamnika może się różnić od jego odmiany: długowłose są zazwyczaj spokojniejsze i inteligentniejsze, natomiast szorstkowłose mogą pochwalić się odwagą terrierów.

Jamniki wymagają szczególnej troski i zainteresowania ze strony właściciel oraz dużo uwagi w tresurze, w przeciwnym wypadku mogą stać się agresywne, także i w stosunku do dzieci.

Na co należy uważać:

Jamniki są bardzo wrażliwe na chłód, przeciągi i wilgoć. Każdy właściciel zwierzęcia tej rasy musi dbać o utrzymanie prawidłowej wagi swojego pupila, ponieważ jamnik ma skłonności do tycia, a w podeszłym wieku- także i do niedowładu tylnej części ciała. Ze względu na specyficzną budowę ciała jamniki nie powinny biegać po schodach – szczególnie do 1 roku ich życia. Ich aktywność jest na tyle duża, że spacery z nimi powinny zajmować więcej czasu niż parę minut dreptania wokół bloku.